Senimou

Sabah oluyor her gün.   Bazı geceler uzun bazı geceler ağrılıda olsa; o güneş doğuyor. Her sabah selamlıyorum kendimi. Ardından karşı komşum bilmem ne isimli ablayı. Elinde sigarası, dünya da bir tek ona uygun görülen tizlik ötesi sesi ve tuhaf yorumları… Birde büyümek bilmeyen sokağa saldığı çocukları.  Mecidiye köyünde evler birbirine çok yakın. Kalpler ise bir o kadar işte.. Uzak birbirinden. 9 aralık 2013 - İstanbul

Tanrıyla konuşuyorduk ve bana çok ağır bir sır verdi o gün... Eylül 2009 - Antalya/Nevşehir Tanıyan bilir; benim için eylül bir ay değil kendi başına bir mevsimdir. Hatta doğacak olan kızımın adıdır Eylül... Eylül tarifsiz yalnızlığım, yeniden doğuşumdur... Güzel bir sabahtı. Hazırlanıp işe gidilecek, gün içinde Amerika'daki sevgiliyle mesajlaşılacak, akşam olunca da balkonda çay sefasına eşlik edilecekti. Sıradan bir eylül sabahıydı işte.. Yaşanması kolay ve zevkli bir eylül sabahı. Odamdaydım.. Telefonun çalışıyla, boncuk kolyemin kopması eş zamanda gerçekleşmişti. Boncuklar aynı anda, hep bir ağızdan bana anlayamadığım bir dilde fısıldarcasına yerde dağılıyorlardı. Anın etkisinden annemin sesiyle çıktığımı hatırlıyorum. Parmak ucunda yürüyüp yanlarına gittiğimi birde. Sonrası muamma... Arabaya binişimizi, yolculuğumuzu, anneme kaçak bakışlar atışımı hayal meyal hatırlıyorum. Ben her yolculuğa çıkışımda kafamı cama dayar ve bambaşka bir dünya ya geçi...

  Hayatımın dönüm noktası mıydı bilmiyorum ama değişimimin başlangıcı olduğuna eminim..   05.05.2008 – Antalya   O gün sabah 8:30 sıralarında okula gitmek için dolmuşa binmiştim. Ve 10 dakika sonrasında hayatımın değişimine ilk adımı atacağımdan habersizdim.   Bizimle aynı şeritten gelen bordo renkli araç kendisine yanan kırmızı ışığa aldırış etmeden hareketine devam etmiş ve kavşağın geçişi devam eden sağ tarafındaki otobüsle şiddetli bir şekilde çarpışmıştı. Bordo renkli aracın savruluşunu izledim. Arka koltuktaki uzun saçlı kızın çarpmanın etkisiyle istem dışı yaptığı hareketleri.. anlıktı bunların hepsi. Sanki korku filminden bir bölüm gibi.   Dolmuş yanından geçerken arabanın içindeki o uzun saçlı kıza baktım, yani istemeden sadece gözüm takılmıştı. Kanlar içindeki yüzünü tanıyordum. Hatta tanımaktan da öte; aklıma kazınmış bir yüzdü bu. Arabadan inemedim, sanırım olayın etkisiydi ve tabiri caizse donup kalmıştım. Okula...

Bana şarkılar söyle, çiçekler al demiyorum. Sen zaten bunları defalarca yaptın başka kadınlara.. Tatlarını biliyorsun.. Bırak şarkıları ben söylerim, çiçeklerde yerinde kalsın. Biz sadece seninle 1 kadeh rakı içelim, sohbet edip, kalan ömrü hoş geçirelim. İstanbul - 30 temmuz 2013 

Mavi gözlü dedeme … Bizim büyük bir evimiz vardı..Birde deniz kokusunu içimize çekip kurduğumuz hayallerimiz. 1916  yılıydı Selanik’te açtım gözlerimi.  Bembeyaz tenli bir meleğin kollarında büyüdüm. 2 katlı evimizin ahşap merdivenlerinden koşarak inerdik bahçemize. Bahçemizde kocaman bir elma ağacımız vardı. Bir şey olursa ona güvenirdim, bizi koruyacaktı. Komşularımız vardı ,yoldan geçerken başımı okşar, elimize bahçesinden topladığı meyveleri tutuştururdu. Güzel bir hayata hoş gelmiştim ben, şanslı sayıyordum kendimi. Bir gün güneş aynı doğmadı. Annem, babam da aynı değildi. Kimse gülmüyordu. Babamdı sanırım, elimden tutup aşağıya indirdi. Evimizin kapısını çekti ve avluda son bir kez bıraktıklarımıza baktı. Gidiyoruz artık dedi birisi ve sesi hiçte sevimli değildi. Elma ağacımıza baktım uzun uzun. Bizi koruması için yalvardım içimden, ama o da veda etmeye çoktan hazırdı. Ben, Cavit ile Dimitri ismlerini aynı sanırdım. Düğünüm ahşap merdivenli evimizin bah...